Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hɑbituɑt͡sʰˈjɑ]

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բացատրություն

  1. (ֆզլգ․) [լատ. habitualis` «սովորական»] Միատարր, միանման առանձին ազդակների ազդեցության ժամանակ պատասխան ռեակցիայի աստիճանաբար նվազում` համընդանուր հատկանիշ, որը նկարագրված է գործառական տարբեր մակարդակի կազմավորում ունեցող համակարգերում ռեֆլեքսային գործունեության համար` ամբողջական օրգանիզմից մինչև առանձին նեյրոններ և սինապսներ։ Խթանման պայմանների ցանկացած փոփոխություն հանգեցնում է ռեակցիայի սկզբնական ուժի արագ վերականգնմանը, որն անվանումեն դեհաբիտուացիա։

Հոմանիշներ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։