Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ հա•զար•դա•րուն 

  1. մի տեսակ բույս, որ ունի անուշահոտ սպիտակ ծաղիկ, և որի սերմերը հաց թխելիս ցանում են հացի վրա՝ հացը համեղ դարձնելու համար

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։