հալաղի
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hɑlɑˈʁi]
վանկեր՝ հա•լա•ղի
- Արարատյան՝ խաղողի մի տեսակ` կարմիր կամ սպիտակ երկարավուն հաստակեղև հատիկներով ◆ Թլթլում էին մենակ խարջու հավողն ու հալաղին: (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։