հալաման
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑlɑˈmɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հա•լա•ման
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- հրակայուն անոթ՝ զանազան նյութեր մեջը լցնելու և հալելու, եռացնելու կամ տաքացնելու համար (տիգել)
Հոմանիշներ խմբագրել
- (տեխ․) հալոց, հալապուտուկ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | հալաման(ը) | հալամաններ(ը) |
| Սեռ. | հալամանի | հալամանների |
| Տր. | հալամանի(ն) | հալամանների(ն) |
| Հայց. | հալաման(ը) | հալամաններ(ը) |
| Բաց. | հալամանից | հալամաններից |
| Գործ. | հալամանով | հալամաններով |
| Ներգ. | հալամանում | հալամաններում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։