հախմիանտեր
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hɑχmjɑnˈtɛɾ]
վանկեր՝ հախ•մի•ան•տեր
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Կարին՝ արդարադատ աստված, երկնային թագավոր ◆ Հախմիանտերն անե քու դիվան-դատաստանը։ (Գրիգոր Տեր-Ալեքսանդրյան) ◆ Սուտ ասողի տունը հախմիանտերը քանդի, ես էդ բանը չեմ արել։ (Խաթաբալա)
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։