հածաքար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑt͡sɑˈkʰɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հա•ծա•քար
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- քարի բեկոր, որ մթնոլորտի ազդեցությամբ պոկվում է լեռներից ու ցած գլորվում կամ սառնագետի հոսանքով իջնում
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | հածաքար(ը) | հածաքարեր(ը) |
| Սեռ. | հածաքարի | հածաքարերի |
| Տր. | հածաքարի(ն) | հածաքարերի(ն) |
| Հայց. | հածաքար(ը) | հածաքարեր(ը) |
| Բաց. | հածաքարից | հածաքարերից |
| Գործ. | հածաքարով | հածաքարերով |
| Ներգ. | հածաքարում | հածաքարերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ խմբագրել
Թարգմանություն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։