հաղորդականություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑʁɔɾdɑkɑnutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաղորդականութիւն
վանկեր՝ հա•ղոր•դա•կա•նու•թյուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (ֆիզ․) էլեկտրահոսանք՝ ձայն՝ ջերմություն և այլն հաղորդելու՝ իր միջով անցկացնելու հատկություն ◆ Մետաղի՝ օդի հաղորդականություն:
- (կենս․) կենդանական մարմնի նյարդային և մկանային հյուսվածքների՝ գրգիռներ հաղորդելու և հարուցելու ունակությունը
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս հաղորդունակություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։