հաղորդակից
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑʁɔɾdɑˈkit͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հա•ղոր•դա•կից
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- միմյանց հետ հաղորդակցություն՝ շփում ունեցող
- իրար կից, միմյանց հետ կապված՝ միացած
- մասնակից, մասնակցություն ունեցող
- (փխբ․) սրտաբաց, մարդամոռ, շփվող, զրուցասեր ◆ Հաղորդակից բնավորություն։
Հոմանիշներ
խմբագրել- հարաբերակից, առնչակից, հաղորդ (հզվդ․)
- կից, կապակից
- տե՛ս մասնակից
- (փխբ․) մարդամոտ, զրուցասեր, դյուրահաղորդ
Արտահայտություններ
խմբագրել- հաղորդակից անոթներ - իրար հետ խողովակով միացած անոթներ
- հաղորդակից ծովեր - նեղուցով՝ ջրանցքով և այլնով իրար հետ կապված ծովեր
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։