հաճոյախոս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑt͡ʃɔjɑˈχɔs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաճոյախօս
վանկեր՝ հա•ճո•յա•խոս
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- խոսակցին դուր գալու համար նրան հաճելի բաներ ասող, հաճոյախոսություն անող մարդ
Հոմանիշներ խմբագրել
- հաճոյաբան, սիրախոս, սիրեբան
- քաղցրախոս, քաղցրաբան, քաղցրալեզու, գեղեցկախոս, անուշախոս (հզվդ․) գողտրաբարբառ (հնց․)
- շողոքորթ, կեղծավոր, քծնող, քըծնի, քսու, երկերեսանի, շողոմ, շողոմաբան, շողոմախոս, շողոմարար, շողոմաբարո, շողոմքոր, կեղծանույշ, երեսպաշտ, քծնաբան, փաղաքուշ, մարդահաճ, մարդահաճո, հաճոյասեր, քաղցրամեղց, քաղցրախոս, մեղրախոս, մեղրաբերան, շաքարաշուրթ(ն), խնկարկու, կեղծապաշտ, ստորաքարշ, (փխբ․)՝ մեղրածոր, մեղրածորան, մեղրախառն, մեղմեղ, հացկատակ (փոր հացի համար), (հնց․)՝ շոգմոգ, կեղծակերպ, կեղծապարիշտ, դյուրաշուրթ(ն), շաղավաշուրթն, շնորհավաճառ, շնթող, շղվաբարո, մարդելույզ, երկխոս, գողտրաբարբառ, ստկու, ստուկ, սուտակասպաս, սուտակասպասու, սուտակասպասավոր, քաղցրապատիր, (գվռ․)՝ կեռպոչ, տփիկ, քսվող, քսվռտվող, սուտ քրիստոս, եզան սուրբ, շրջոնք շիտակ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։