համաստորադասություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑmɑstɔɾɑdɑsutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ համաստորադասութիւն
վանկեր՝ հա•մա•ստո•րա•դա•սութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- համաստորադասելը, համաստորադասվելը
- (քրկն․) ստորադասական կապակցության եղանակ, երբ միևնույն գլխավոր նախադասությանը ստորադասվում են մեկից ավելի միմյանց նկատմամբ համազոր երկրորդական նախադասություններ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։