Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ հա•մե•ցե•քա•վոր 

Արարատյան՝

  1. հանդես, տոնախմբություն, հրավեր ◆ Երբ որ էլի համեցեքավոր կունենանք, ձեզ ամենքիդ էլ կկանչենք։ (Պերճ Պռոշյան)
  2. հարսանիքի, խնջույքի հրավիրված անձ ◆ Հարսին որ թագավորի կողքիցը տարան, համեցեքավորը, որ ընտեղ մտիկ էին տալի, նեքսև եկան։ (Պերճ Պռոշյան)
  3. հարսանիքի, խնջույքի հրավիրող, խնդրակ ◆ Վեր կաց, կորի գետնի տակը, քամակիցդ հո համեցեքավոր չղրկեցինք։ (Պերճ Պռոշյան)

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։