Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ համոյթ
վանկեր՝ հա•մույթ
Գոյական
- (արևմտհ․) խումբ, խմբակ ◆ Երգի-պարի համույթ:
- (առավելապես հոգնակի) (լեզվբ․) բոլոր լեզուներին հատուկ՝ բոլոր (կամ գրեթե բոլոր) լեզուների մեջ գոյություն ունեցող երևույթներ՝ իրակություններ
- (երժշտ․) երաժշտախումբ, նվագախումբ
| Ի արտաքին հոլովում
|
|
|
Եզակի թիվ |
Հոգնակի թիվ
|
| Ուղղ. |
համույթ(ը) |
համույթներ(ը)
|
| Սեռ. |
համույթի |
համույթների
|
| Տր. |
համույթի(ն) |
համույթների(ն)
|
| Հայց. |
համույթ(ը) |
համույթներ(ը)
|
| Բաց. |
համույթից |
համույթներից
|
| Գործ. |
համույթով |
համույթներով
|
| Ներգ. |
համույթում |
համույթներում
|
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
