հայլի
Հայերեն
Գոյական
վանկեր՝ հայ•լի
- ողորկ, հղկած մակերևույթ, որ ցոլացնում է իր դիմացը գտնվող առարկայի պատկերը, մասնավորապես՝ հատուկ ձևով պատրաստած ապակի՝ իր անդրադարձումը տեսնելու, պատերը զարդարելու և այլնի համար։
- խաղաղ ու ողորկ մակերևույթ, որ ցոլացնում է առարկայի պատկերը, օր.՝ ծովի հայելի (փխբ․)
- որևէ երևույթի, գործընթացի անդրադարձումը, արտահայտությունը, արտացոլումը, օր.՝ Գրականությունը կյանքի հայելին է։
- տե՛ս մոմային հայելիներ (կենդբ․)
Ածական
մաքուր, հստակ, վճիտ, փայլուն
Հոմանիշներ խմբագրել
- ողորկ
- անդրադարձում, արտացոլում
- վճիտ
- փայլուն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։