հայուկ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑˈjuk]

վանկեր՝ հա•յուկ•••  ==Բառակազմություն==ի, գ․ (հեգն․)։ 1․ Հյ մարդու թույլ․ հանդուրժողական տեսկ։ Վերջերս լույս աշխարհ է եկել մի տարօրինակ հայուկ, որին հարմարավողականության գործոնն օժտել է մթան մեջ հստակ տեսնելու բուական առանձնահատկությամբ։ 2․ Ազգային կենսական խնդիրներով խորապես չմտահոգվող, դրանց համար չպայքարող։ Մանկամիտ միամիտները, որոնց մեջ կան և՝ պատմաբաններ, և՝ քաղաքական գործիչներ, և՝ նորօրյա հայուկ պաշտոնյաներ, գտնում են, թե հայասպանությունը կատարել եներիտթուրքերը, որոնք գրողի ծոցը, պատմության գիրկն են անցել, ուրեմն այդ հարցը վեր հանեկ, նշանակում է գերեզմանից դիակ հանել ՀՄ, ՈԲ։

Գոյական

1. (նորբ․)

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։