հանդիսավոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑndisɑˈvɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հանդիսաւոր
վանկեր՝ հան•դի•սա•վոր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- տոնական, տոնի առթիվ տեղի ունեցող
- հանդեսի բնույթ կրող
- շքեղ, ճոխ, փառահեղ, վեհաշուք
- վսեմ, վերամբարձ
- չափազանց լուրջ, իր կարևորությամբ՝ անխախտելիությամբ՝ նշանակալից ◆ Հանդիսավոր խոստում՝ երդում։
- պատկառելի
Հոմանիշներ
խմբագրել- տոնական, հանդիսական, հանդիսային
- տե՛ս մեծաշուք
- տե՛ս վերամբարձ, վսեմ
- տե՛ս նշանակալից
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։