հանձն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑnd͡zn]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ յանձն

վանկեր՝ հան•ձ(ը) 

Գոյական

1. գործածվում է միայն արտահայտության մեջ

Արտահայտություններ

1. հանձն առնել
   1. իրար վրա վերցնել, ստանձնել
   2. իր վրա առնել, ընդունել (հանցանք, մեղքն և այլն)
2. հանձն առնուլ (հնց․)
   1. հանձն առնել

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։