հանճարեղ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑnt͡ʃɑˈɾɛʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հանճարեղ
վանկեր՝ հան•ճա•րեղ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- հանճարով օժտված, հանճար ունեցող ◆ Հանճարեղ գրող։
- հանճարով ստեղծագործված ◆ Հանճարեղ ստեղծագործություն։
- հանճար՝ իմաստություն պարունակող, իմաստալից ◆ Հանճարեղ միտք։
- (խսկց․) շատ լավ, բացառիկ, արտակարգ ◆ Այս ի՞նչ հանճարեղ դեղձեր են։ (Խ. Հրաչյան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- հանճար, մեծահանճար, մեծաքանքար, մեծատաղանդ, հանճարավոր, հանճարամիտ, հանճարիմաց, հանճարագետ, հանճարափայլ, հանճարալի, հանճարալիր, հանճարալից, հանճարաշատ, հանճարացայտ, բազմահանճար, ծովահանճար, լիահանճար
- տե՛ս իմաստալից
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։