Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաշմանդամութիւն

վանկեր՝ հաշ•ման•դա•մու•թյուն

Ստուգաբանություն

հաշմանդամ լինելը
(սոցաշխ․) կարողությունների սահմանափակում, որի հետևանքով հաշմանդամ մարդը չի կարողանում ինտեգրվել հասարակությանը և լիարժեք մասնակցել նրա կյանքին

հաշմություն, խեղանդամություն, (հզվդ․)՝ խեղություն, հաշմոտություն, գոսություն, անդամագոսոթյուն, սախ(ա)տություն (գվռ․)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ disability գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ увечье (ru) ‎(uvečʹje), инвалидность (ru) ‎(invalidnostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Աշոտ Եսայան, Սոցիալական ոլորտի բառարան («Հույսի կամուրջ» ՀԿ), Երևան, 2005 — 344 էջ։