Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաշուետու

վանկեր՝ հաշ•վե•տու 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. որ պարտավոր է հաշվետու լինել՝ հաշիվ տալ ◆ Հաշվետու անձ՝ մարմին։
  2. հաշվետվություն հանդիսացող՝ պարունակող ◆ Հաշվետու զեկուցում։
  3. հաշվետվության վերաբերող՝ նվիրված ◆ Հաշվետու ժողով։
  4. հաշվետվության ընդգրկած ◆ Հաշվետու տարի՝ ժամանակամիջոց։

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. հաշվեպարտ (հզվդ․)

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. հաշվետու լինել - արարքների՝ գործունեության՝ ծախսերի մասին մեկին հաշիվ տալ

Աղբյուրներ խմբագրել