հասցեատեր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑst͡sʰɛɑˈtɛɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հասցէատէր
վանկեր՝ հաս•ցե•ա•տեր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- հասցեի տերը, նա, որի հասցեով առաքվում է մի բան
- (փխբ․) այն անձը, որին պատկանում` ուղղվում` վերաբերվում է մի բան ◆ Նրանք են աղոթքների, մորմոքների, զոհաբերումների, շարականների և երգերի հասցեատերերը։ (Մ․ Սարգսյան)
- (տնտգ․) ստացող թղթակցություն, բեռ ստացող անձ
- փոխադրական մուրհակ տվող անձ
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե'ս հասցետեր
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։