հավա

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [hɑˈvɑ]

վանկեր՝ հա•վա 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Կարին, Խարբերդ, Սասուն՝ կլիմա, եղանակ ◆ Հավան մեկեն փոխվավ, ցրտերն ընկան։ (Ձեռագիր)
2. երգի, երաժշտության եղանակ, նվագ ◆ Դուր ա գալիս զուռնի հավեն: (Ակսել Բակունց) ◆ Ինչ հավա ասիս պար ըն կեամ։ (Տմբլաչի Խաչան)
3. Վան, Մոկս՝ երկինք, օդ ◆ Ջադուն հեծավ կարասը քշեց ու հավայեն գնալով իջավ Անտես-աննմանի բաղչան։ (Գարեգին Սրվանձտյան)
4. Ղարաբաղ՝ բարկություն, զայրութ ◆ Ախպորը հվավ ա մեծ-մեծ խոսում։

Արտահայտություններ

1. Հավա առնել, Լավ եղանակ լինել
2. Հավա առնել,
   1. ցուրտ առնել, մրսել
   2. մաքուր օդի դուրս գալ, իրեն հովին տալ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։