հավերժահարս
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑvɛɾʒɑˈhɑɾs]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ յաւերժահարս
վանկեր՝ հա•վեր•ժա•հարս
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- հունական դիցաբանության մեջ՝ բնության զանազան ուժերը մարմնացող կանացի կերպարանքով աստվածություն ◆ անտառի հավերժահաս
- (փխբ․) արտակարգ գեղեցիկ՝ հմայիչ
- (փխբ․) (կտկ․) սիրած աղջիկ՝ կին (նշանած, սիրուհի)
Հոմանիշներ
խմբագրել- (դիցբ․) դիցուհի դութանու(յ)շ, ըղձանու(յ)շ, միգանու(յ)շ, ալենուշ, ջրահարս, փերի, պարիկ
- տե՛ս գեղեցկուհի
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։