Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ յատկանիշ

վանկեր՝ հատ•կա•նիշ

Ստուգաբանություն

(գոյ․) բնորոշ նշան, առանձնահատուկ` յուրահատուկ նշան՝ հատկություն՝ գիծ, որով մեկը կամ մի բան բնորոշվում է ◆ Այդ բռնակալների հատկանիշն է` իրենց բարբարոսությունները ծածկել կրոնական քողով: (Րաֆֆի)
(ած․) (հզվդ․) հատկանշական ◆ Այդ մասին պատմությունը տալիս է մեժ մի շատ ինքնուրույն և ժամանակի բնավորությանը խիստ հատկանիշ օրինակ: (Րաֆֆի)

Բաղադրյալ բառեր
հատկանշան հատկանշել հատկանշվել հատկանշական հատկանշում հատկանշային

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ trait, characteristic, feature, attribute, character գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ признак (ru) ‎(priznak) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։