Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ յարալէզ

վանկեր՝ հա•րա•լեզ

Ստուգաբանություն

(դիցբ․) առասպելական շնակերպ կենդանի, որ լիզելով կենդանացնում էր պատերազմում զոհվածներին
(փխբ․) հրեշ
հայ հեթանոսական առասպելաբանության մեջ` շնագլուխ ոգիներ, որ հարություն են տվել Գիսանե-Արա Գեղեցիկ (Դիոնիսոս) աստծուն

Բաղադրյալ բառեր
հարալեզյան

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Լևոն Հախվերդյան, Թատերագիտական բառարան, Երևան, «Հայաստան հրատարակչություն», 1986 — 208 էջ։