հարցնել
Հայերեն
Բայ
- ՄՀԱ՝ [hɑɾt͡sʰˈnɛl]
վանկեր՝ հարց•նել
- հարց ուղղել մեկին, պատասխան ստանալու, մի բան իմանալու համար
- հարցուփորձ անել, քննել
- մեկի կամքն իմանալ, հաճությունն առնել
- հարցուփորձով մեկին կամ մի բան փնտրել, որոնել
- հարց տալ, գիտելիքները պարզելու համար
ՀոմանիշներԽմբագրել
- դիմել, խնդրել, տեղեկանալ, հարցապնդել, հարց տալ, հարցում անել, հարցմունք անել
- հարցաքննել, հարցափորձել, քննել, հարց ու փորձ անել
ԱրտահայտություններԽմբագրել
- մի՛(ք) հարցնի կամ էլ մի՛(ք) հարցնի - պատմելու բան չէ, չափազանց, արտակարգ լավ է կամ վատ է
- ի՞նչ ես հարցնում - ավելորդ է ինձ հարցնել, դու ինձանից լավ գիտես
- ինքս ինձ հարցրի - սկսեցի ինքս ինձ մտածել, կշռադատել
- մեկ (մի) ինձ էլ հարցրու - ես բոլորովին տարբեր կարծիքի եմ, քեզ հետ համաձայն չեմ
- քեզ չեն հարցնում կամ քեզ հարցնող չկա - քո գործը չէ, մի միջամտիր
- ու՞մ տունն ես հարցնում - ինչ զարմանալի բաներ ես ասում, իրականության անտեղյակ բաներ ես խոսում
- ոչ հարցնում է, ոչ փնտրում կամ ոչ հարցնող կա ոչ փնտրող - թողնվել է անուշադիր, ոչ ոք ուշադրություն չի դարձնում
- հարցնել կուզի կամ հարցնել չի ուզի - պարզ է, հասկանալի է որ
- մեկի առողջությունը հարցնել
- ոչ հարցնող կա, ոչ փնտրող
| Բաղադրյալ բառեր | |
ԽոնարհումԽմբագրել
| Խոնարհում | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Թարգմանություններ | |
ԱղբյուրներԽմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։