հեզահամբույր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɛzɑhɑmˈbujɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հեզահամբոյր
վանկեր՝ հե•զա•համ•բույր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- հեզահամբույր, բնավորությամբ բարի, քաղցրաբարո ◆ Բարեհամբույր կնոջ սրտում այժմ զարթնել էին մարտնչող կնոջ զգացմունքները։ Դերենիկ Դեմիրճյան
- հաճելի, դուրեկան, սիրալիր ◆ Սմբատի առնական ձայնը և բարեհամբույր դեմքը նրան խրախուսեցին։ (Շիրվանզադե)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։