հեղեղատ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɛʁɛˈʁɑt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հե•ղե•ղատ 

Գոյական

1. հեղեղի փորված հունը` անցքը, այն տեղը որով հեղեղ ճեղքել` անցել է ◆ Գարնանային հորդությունների ժամանակ գետը... բացել էր բավական լայն ու խոր ընկած հեղեղատ, որի միջով հոսում էր նա: (Րաֆֆի)
2. հեղեղ ◆ Բայց հեղեղատն իմ առաջին / Մռնչում է զայրույթով: Հովհաննես Հովհաննիսյան
3. հեղեղի կամ գետի չորացած հուն, որի ափերին կանչ է բուսել
4. (փխբ․) որևէ բանի հորդ հոսանք
5. (երկրբ․) չոր կամ ջրի ժամանակավոր հոսքի հովիտ՝ մեղմաթեք հատակով և ցցուն լանջերով
6. (նորբ․) ջրափոս, խանդակ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։
• Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։