հեջուն
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ հե•ջուն
- Արարատյան, Կարին՝ թզաչափ բարակ մետաղյա միլ, որի վրա մանած թելը փաթաթելով առնում են մատների մեջ և կոկում ◆ Աշխեն ապլային հեջունով շողոն քռթեց թելը (Ձ)։
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։