հետգրություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɛtɡɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հետ•գ(ը)•րութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- նամակի վերջում՝ ստորագրությունից հետո արված հավելում, հետագրություն (սովորաբար նշանակվում է Հ. Գ. սկզբնատառերով)
- (գրկն․) գեղարվեստական ստեղծագործության՝ տեքստից բխող հետևություններ և, հեղինակների կարծիքով, անհրաժեշտ բացատրություններ պարունակող հավելում
Հոմանիշներ խմբագրել
- հետագրություն, հետագիր
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մելս Սանթոյան, Արեն Սանթոյան, Գրականագիտական բառարան, Երևան, «Վան արյան», 2006 — 209 էջ։