(արևմտհ․) մեռնելիս էլ անբաժան լինել ◆ Զեյթունում ժողովրդի մկրտած անունը մարդու հետ գնում է գերեզման: (Ստեփան Ալաջաջյան)◆ - Կյանքիս անխուսափելի մեկ մասը դարձած էր այլևս այդ ցավը որ ինծի հետ պիտի երթար մինչև գերեզման: Վահրամ Մավյան
(մեկի հետ գերեզման մտնել՝ իջնել) մեկի մահով կորչել ◆ Ժառանգ-բան չուներ. մեռավ, ու ամեն ինչ նրա հետ գերեզման գնաց◆ Հարստությունը պատկանում էր մի մարդու միայն և նրա հետ գերեզման մտավ: (Րաֆֆի)◆ Տաղանդ ու երգ... ամե՜ն, ամեն բան Մըտավ նըրանց հետ խաղաղ գերեզման: Հովհաննես Թումանյան◆ Հերիք չէր որ անոր հետ գերեզման կ'իջներ մահմետական [մահմեդական] բռնության դեմ ազդու պահպանական մը, անաչառություն։ ՕՇ
