հիդ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hid]
վանկեր՝ հիդ
- Թբիլիսի, Մոկս, Համշեն՝ տե՛ս հետ
Արտահայտություններ խմբագրել
- Հիդ անիլ, Արձակել
- Հիդ ասիլ, Պատմել ◆ Էլ սաղ չիս պրծնի, թէ դեփ մէտի չիս հիդ ասի։ (Գարեգին Սևունց)
- Հիդ բերիլ, Ուշքի բերել, զգաստացնել ◆ Մակակոյի սիրտը գնաց... էրկու գրափինկա ջուր վէրն դարդըկէցին, հիդ բէրին։ (Գարեգին Սևունց)
- Հիդ գալ, Արձակվել
- Հիդ գցիլ, Խնայել, տնտեսել ◆ Թե մի քիչ փուղ էլ սիվ իրվ օրվա համա հիդ իս գցի... մի լածիրակ ուզում է կինքդ կես անի։ (Խաթաբալա)
- Հիդ դարսիլ, Դասավորությունը քանդիր
- Հիդ էկած, Փորձառու, հմուտ ◆ Հիդ էկած օքմին ի։ (Խաթաբալա)
- Հիդ կանգնիլ, Հրաժարվել, խուսափել, նահանջել
- Հիդ մեկելանց, Նորից, վերստին, կրկին ◆ Հիդ մեկելանց ասա։ (Գարեգին Սևունց)
- Հիդ ու առաջ խոսիլ, Անկապ-անկապ դուրս տալ, վայրիվերո խոսել ◆ ... Սօվօրութին ունէր, վուր հիդ ու առաջ կու խոսեր։ (Գարեգին Սևունց)
- Հիդ քաշվել, Մի բանից հրաժարվել, հեռու կանգնել ◆ Գօզալի սիրուն կարօտ իմ՝ հիդ քաշվի սար իմ ասում։ Ս_Ն
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։