Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ հիդ

Հիդ անիլ, Արձակել
Հիդ ասիլ, Պատմել ◆ Էլ սաղ չիս պրծնի, թէ դեփ մէտի չիս հիդ ասի։ (Գարեգին Սևունց)
Հիդ բերիլ, Ուշքի բերել, զգաստացնել ◆ Մակակոյի սիրտը գնաց... էրկու գրափինկա ջուր վէրն դարդըկէցին, հիդ բէրին։ (Գարեգին Սևունց)
Հիդ գալ, Արձակվել
Հիդ գցիլ, Խնայել, տնտեսել ◆ Թե մի քիչ փուղ էլ սիվ իրվ օրվա համա հիդ իս գցի... մի լածիրակ ուզում է կինքդ կես անի։ (Խաթաբալա)
Հիդ դարսիլ, Դասավորությունը քանդիր
Հիդ էկած, Փորձառու, հմուտ ◆ Հիդ էկած օքմին ի։ (Խաթաբալա)
Հիդ կանգնիլ, Հրաժարվել, խուսափել, նահանջել
Հիդ մեկելանց, Նորից, վերստին, կրկին ◆ Հիդ մեկելանց ասա։ (Գարեգին Սևունց)
Հիդ ու առաջ խոսիլ, Անկապ-անկապ դուրս տալ, վայրիվերո խոսել ◆ ... Սօվօրութին ունէր, վուր հիդ ու առաջ կու խոսեր։ (Գարեգին Սևունց)
Հիդ քաշվել, Մի բանից հրաժարվել, հեռու կանգնել ◆ Գօզալի սիրուն կարօտ իմ՝ հիդ քաշվի սար իմ ասում։ Ս_Ն

Աղբյուրներ

Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։