հիլուն
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hiˈlun]
վանկեր՝ հի•լուն
- Կարին՝ ուլունք ◆ Խաչ, հնայիլ վիզեդկախամ, կապուտ հիլուն վրադ կարամ։ (Ձեռագիր)
Արտահայտություններ
խմբագրել- Ծակ հիլուն գետինը չի մնար, Սեբաստիա՝ Աղջկան առնող կգտնվի, աղջիկը երբ էլ լինի կամուսնանա
- Հիլան մարդիկ, Սեբաստիա՝ Մոր կողմի մեծ մայրը, տատը
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։