հիմունք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [himuŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հի•մունք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- որևէ բանի պատճառ՝ արդարացում
- որևէ բանի հաստատող փաստարկ՝ հիմնվորում
- (միայն հոգնակի) հիմունքներ որևէ ուսմունքի՝ գիտության գլխավոր՝ հիմնական դրությունները՝ սկզբունքները
- (հնց․) հիմք
- (փիլ․) այն երևույթը, որը հանդես է գալիս որպես մի այլ երևույթի գոյության անհրաժեշտ պայման, նախադրյալ և ծառայում է իբրև նրա բացատրություն
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։