հյուծանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hjut͡sɑŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հիւծանք
վանկեր՝ հյու•ծանկ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- կենսական ուժերի ծայրահեղ թուլածում՝ նվազում, ծայրահեղ նիհարություն
- տե՛ս զառամախտ
- (բժշկ․) մարմնի ընդհանուր հյուծում, որ զուգակցվում է խայրահեղ նիհարումով, սակավարյունությամբ և ուժերի անկումով կախեքսիա
Հոմանիշներ խմբագրել
- (ախտբ․) ծյուրանք
- կախեքսիա
- տե՛ս զառամախտ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։