հնավորել
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hnɑvɔˈɾɛl]
վանկեր՝ հ(ը)•նա•վո•րել
- Սասուն, Կարին՝ իրար հարմարվել, միմյանց հետ լեզու գտնել ◆ Հարս ու կեսուր վերջապես հնավորվեցին, իրար հետ ապրան։ (Ձեռագիր) ◆ Աղջիկն իրան մարթուն հետ հեչ չէր հնավորի: Հժհք
Արտահայտություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։