հնարագիտություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hnɑɾɑɡitutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հնարագիտութիւն
վանկեր՝ հ(ը)•նա•րա•գի•տութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- հնարագետ լինելը
- հնարագետի արարք
Հոմանիշներ
խմբագրել- հնարամտություն, ճարպկություն, ճարտարամտություն, ճարտարություն, ճարիություն, հմտություն, վարպետություն, գիտակություն, աչքաբացություն (խսկց․), (փխբ․)՝ սատանայություն, խորամանկություն, (գրք․)՝ բազմարվեստություն, քաջարվեստություն, բարեհնարություն, մեժահնարություն, դյուրահնարություն, հնարագործություն, հնաիմացողություն, ճարտարիմացություն, ճարտարագործություն, պաճարանք, (գվռ․) հունար
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։