Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hndɛvɾɔpɑkɑn lɛˈzu]

Ստուգաբանություն խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) աշխարհի լեզվի խոշորագույն ընտանիքներից մեկը, որի մեջ, որպես նրա առանձին ճյուղ, մտնում են հնդիրանական, բալթիական, սլավոնական, կելտական, իտալական, գերմանական, թոխարական, խեթական լեզուները, հայերենը, հունարենը, ալբաներենը

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. հնդեվրոպական լեզվաբուն, հաբեթական լեզու, հաբեթյան լեզու, հնդգերմանական լեզու

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։