հնդեվրոպական հիմք-լեզու

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hndɛvɾɔpɑkɑn himkʰ lɛˈzu]

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) այն լեզուն, որի պատմական զարգացումը հանգեցրել է հնդ-իրանական, բալթիական, իտալական, գերմանական, սլավոնական, կելտական լեզուների, հայերենի, հունարենի և հնդեվրոպական լեզվաընտանիքի մեջ մտնող այլ լեզուների ձևավորմանը

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. հնդեվրոպական նախալեզու, հնդեվրոպամայր լեզու

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։