հնուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [hnuk]
վանկեր՝ հ(ը)•նուկ
- Արարատյան, Մուշ, Սասուն, Խարբերդ՝ հնացած բույս կամ բույսի հնացած մաս
- չորացած, հնացած ◆ Կուտրակի հնուկների սղոցով կտրեց, որ իվ ատն։ Սահակ Ամատունի ◆ Հնուկ դեմք։
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։