Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հոգեգարութիւն

վանկեր՝ հո•գե•գա•րու•թյուն

Ստուգաբանություն

հուն. psicho-հոգի

(ախտբ․) գլխուղեղից վնասվելուց առաջացող հիվանդագին վիճակ,
մարդու հոգեկան գործունեության խանգարում, հոգեխանգարմունք (պսիխոզ)
(սոցաշխ․) հոգեկան խանգարում` կապված արտաքին աշխարհի ընկալման լուրջ ձևախեղման հետ, դրսևորվում է զառանցանքով, գիտակցության մթագնմամբ, հիշողության խանգարմամբ և այլն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Աշոտ Եսայան, Սոցիալական ոլորտի բառարան («Հույսի կամուրջ» ՀԿ), Երևան, 2005 — 344 էջ։