(հոգի ~) մահ տալ. սպանել ◆ Իսկ քեզ պատտժեց պատժով մին օր՝ / Չառավ հոգիդ, / ինչպես առավ նրանց հոգին: Պարույր Սևակ◆ Հրեշտակապետն էր որ հոգին առավ Ռոտթոսթոյի [Ռոդոսթոյի] Առաջնորդ Թադեոս եպիսկոպոսին: Հակոբ Պարոնյան◆ -Հիմա հոգի առնո՞ղ եղեր ես։ Անդր. ◆ -Աղաչեք Աստծուն, որ էսա տեղ մեր խոքին առնե, մի ղետ փրթինք [«միանգամից ազատվենք»]։ Աշոտ Հովհաննիսյան◆ համեմատության համար՝ Ծեր սարին ըսի. «Ո՞վ խոժոռած սար, / Գահավեժ ձյունիդ մեջ խեղճ հոգիս ա՛ռ, / Պահե խեղճ հոգիս պատանքիդ մեջ սա՛ռ...» (Ռուբեն Սևակ)
խիստ տանջել ◆ Ա՜յ, երբ ամուսնանամ, այն ժամանակ ազատ շունչ կքաշեմ, կնոջս հոգին կառնեմ: «Եր.» ◆ -Դու քու աջ ձեռքով հաց ես տվե, ձախով իմ հոգին առնե: Մուշեղ Գալշոյան
