ուրախությամբ համակել, ոգեշնչել, սիրտը թունդ հանել ◆ Հայրենիքից եկած ամեն մի լուր, ամեն մի ձայն թունդ էր հանում մեր հոգին: «ՍՀ» ◆ Պողպատի զրնգուն և ազնիվ ձայնը... թունդ էր հանում նախկին զինվորի ու սենեկապետի հոգին: Պերճ Զեյթունցյան◆ Այդ երգը կը հնչեր սիրտին խորը, թունդ կը հաներ հոգին: Արփ. ◆ Բովանդակ քաղցր ու նրբահյուս մարմին սավառնածքովը... թունդ-թունդ հաներ էր իր հոգին... խենթացուցեր, խելահեղեր էր զինք։ Եր. ◆ Վարդան, Վարդան... այս անունը թունդ է հանում հայ ոգին, / Ավարայրից Սարդարապատ՝ ծիածանում հայ ոգին: Հովհաննես Շիրազ◆ Օհանու-ամու անունը թինդ էր հանում Ասլանի հոգին: (Ավետիք Իսահակյան)
