Հայերեն դարձվածք

  1. հոգեպես ապականվել, խիղճը կորցնել, անողոք դառնալ ◆ երբ տեղն է գալիս, սուրբ եմ ձևանում, / Ժամում ծնկաչոք աղոթք եմ անում. / Բայց հոգիս վաղուց սատանին ծախած, / Աշխարհք եմ խաբում... Մեղա՜ քեզ, Աստվա'ծ։ ◆ Մուրացկաները փողի, ոսկու սիրույն իրենց երգը, իրենց հավատը, իրենց սերն ու իրենց հոգին վաճառողներ են՝ սաատանային, որևէ կուսակցության։ «Հայաստանի Հանրապետություն» ◆ - Հայրդ հոգին ծախել է սադայելին: ◆ «Հոգին չարքերին ծախած էդ անօրենի հացն հարամ է»։ Մուշեղ Գալշոյան ◆ Գրիգոր աղան գեղանցոց խոքին կխաներ, քաղցր լեզվով կխոսեր խետ իրանց ու կափրեր՝ խոքին չարքերուն ծախուկ: ◆ - Այստես՝ հոգիս գրավ եմ դնում սատանային:
  2. իր կյանքին վերջ տալ. մեռնել ◆ Կգնամ Քուռը կըլնեմ, կխեղդվեմ, հոգիս սատանայի փայ կանեմ ու ընտեղ չեմ գնա։ ◆ - Ով հարուս ա, թող կարողությունն ինձ ու քեզ կտակ անի, հոգին սատանին պահ տա: Մաթևոս Դարբինյան ◆ - Թուրքելու դեմ գործող դավաճանները ուրիշ կերպ պիտի չտան իրենց խոչին [«ղոչի»] հոգիները շեյդանին ճերիններուն:

Աղբյուրներ

խմբագրել
  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։