հոգևոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɔɡɛˈvɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հո•գե•վոր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- հոգի ունեցող, կենդանի
- մարդու հոգեկան աշխարհի հետ կապված, հոգեկան
- (փխբ․) ոչ մարմնական
- (կրոն․) կրոնական
- (հզվդ․) հոգևորականին հատուկ, հոգևորականի ◆ Տեր Գվիդոնն առաջացավ հոգևոր քայլերով՝ հայացքը «հոշոց»-ին։ (Սուրեն Այվազյան)
- (սխ․) տե՛ս հոգևոր
- էն կամ մի հոգևորը ◆ Գործվում է դերանվանական նշանակությամբ՝ այն անձի մասին. որի անունը չեն ուզում տալ։
- (խսկց․) մարդ
Հոմանիշներ
խմբագրել- կենդանի
- հոգեկան, հոգեղեն
- (փխբ․) անմարին, անմարմնական, անմարմնային, անմարմնավոր, անմարմնեղեն, աննյութ, աննյութական, աննյութեղեն, հոգևորական, երկնային
- տե՛ս հոգևորական
- տե՛ս մարդ
Արտահայտություններ
խմբագրել- հոգևոր ազգականություն, (հնց․) - կնքահոր ազգականությունը սանահոր հետ
- հոգևոր եղբայր - # հոգեկան հակումներով՝ մտահայեցողությամբ՝ ձգտումներով են մեկին շատ հարազատ մարդ
- ոչ արյունակցությամբ, այլ մտերմությամբ, նվիրվածությամբ մեկի հետ եղբայրացած մարդ
- հոգևոր հայր - # մեկին որդեգրած ու հայրաբար պահած մարդ, հոգեհայր
- (փխբ․) մեկին մասնագիտական՝ բարոյական դաստիրարակություն տված մարդ (Հրաչյա Աճառյան) ◆ Իր հոգևոր հայրն է եղել
- հոգևոր քույր - ոչ արյունակցությամբ, այլ մտերմությամբ՝ նվիրվածությամբ քույրացած կանանցիծ յուրաքանչյուրը մյուսների համար
- հոգևոր հաշվել, (հզվդ․) - մարդու տեղ դնել, մարդահաշիվ անել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։