հոլով

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɔˈlɔv]

հոլով1

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հոլով

վանկեր՝ հո•լով 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *pel- «հրելով կամ խփելով շարժման մեջ դնել, շարժել, քշել» արմատից. հմմտ. լատիներեն pellō «հրել, քշել, շարժել»։ Աճառյանը, հենվելով Պեդերսենի առաջարկած վարկածի վրա, բխեցնում է *q^wol- «պտտ(վ)ել» արմատից, որ հնչյունապես պակաս հավանական է։

Գոյական

1. պտույտ (հնց․)
2. քերականական կարգ, որ արտահայտվում է հոլովման ձևերով և ցույց է տալիս գոյականի դերանվան (ուրիշ լեզուներում նաև ածականի ու թվականի) զանազան հարաբերությունները առարկաներին ու հատկանիշների հետ (քրկն.)
3. գոյականի, դերանվան են հոլովական ձևերից յուրաքանչյուրը (քրկն.)

Հոմանիշներ

դարձ, շրջան, պտույտ

Արտահայտություններ

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	հոլով(ը)	հոլովներ(ը)
Սեռ.	հոլովի	հոլովների
Տր.	հոլովի(ն)	հոլովների(ն)
Հայց.	հոլով(ը)	հոլովներ(ը)
Բաց.	հոլովից	հոլովներից
Գործ.	հոլովով	հոլովներով
Ներգ.	հոլովում	հոլովներում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ nominative, case ռուսերեն՝ падеж (ru) ‎(padež)

հոլով2

Դասական ուղղագրութեամբ՝ յոլով

վանկեր՝ հո•լով 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *pol-eu-՝ *pel- «լցնել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն purú-, հին պարսկերեն pouru-, հունարեն πολύς «շատ»։

Ածական

1. (հին) շատ

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։