հովարդա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ հո•վար•դա
հովարդա 1 խմբագրել
Կարին, Մուշ՝
- պարապ-սարապ, թափառող, անգործ ման եկող ◆ Մինասը հովարդա տղա էր, սաղ օրը ասդին-անդին քաշ քուքար։ (Ձեռագիր)
- դատարկ խոսող, իր գլուխը գովող
- վատնող, ծախսող
Արտահայտություններ խմբագրել
հովարդա 2 խմբագրել
- Նոր Նախիջևան՝ կոպիտ ◆ Հովարդա տղա։ Ռափայել Պատկանյան
Արտահայտություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։