հովվապետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɔvːɑˈpɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հովուապետ
վանկեր՝ հով•վա•պետ
Ստուգաբանություն խմբագրել
(հուն.` archiereus-ավագ քահանա)
Գոյական
- (եկեղ․) քրիստոնեական եկեղեցու հովիվների պետ՝ գլուխ (Քրիստոսի մասին)
- եպիսկոպոսների գլխավոր, եպիսկոպոսապետ, քահանայապետ, հայրապետ (կաթողիկոսների, պատրիարքների, պապերի մակդիր)
- ուղղափառության մեջ եկեղեցական բարձր հիերարխիաների ընդհանուր անվանում (եպիսկոպոսներ, արքեպիսկոպոսներ, մետրոպոլիտներ, պատրիարք)
Հոմանիշներ խմբագրել
- (եկեղ․) քրիստոս
- պատրիարք, հայրապետ, եպիսկոպոսապետ, քահանայապետ
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։