Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ յորդոր
վանկեր՝ հոր•դոր
Բնիկ հնդեվրոպական՝ *ordh-՝ *er-, *or- «շարժել, հուզել, բարձրացնել» արմատից՝ *-dh- աճականով և -որ ածանցով. հմմտ. հունարեն όροθύνω «գրգռել, հուզել»։
- (հին) հոժար, հոժարամիտ, փութեռանդ
- աշխույժ, թեթև, արագ
- տե՛ս սահուն
- տե՛ս հոժար
- խորհուրդ՝ խրատ՝ խրախուսանք, որով մեկին տրամադրում են մի բան անելու, հորդորանք
- հորդորանք, խորհուրդ, խրատ, խրախուսանք, մխրախույս, հորդորակ, հորդորմունք, հորդորություն, հորդորում
- հորդոր կարդալ - հորդորել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։