Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ հու•մա•նիզմ

Ստուգաբանություն

< гуманизм < լատ․ humanus մարդկային լատ. humanusm- մարդկային

(բրգ․) աշխարհայացքի սկըզբունք, որի հիմքում ընկած է մարդու հնարավորությունների անսահմանության և նրա կատարելագործվելու ընդունակության մասին համոզմունքը, անհատի արժանապատվության ազատության և պաշտպանության պահանջը, մարդու երջանկության իրավունքի գաղափարը և այն, որ նրա պահանջմունքների և շահերի բավարարումը պետք է լինի հասկացության նպատակը
վերածնության դաշրջանում ծագած շարժում, որ հռչակում էր մարդկային անհատականության ազատ զարգացման և ֆեոդալական ու կաթոլիկական կաշկանդումներից մարդու ազատագրման սկզբունքը
մարդասիրություն, մարդու իրավունքների և արժանապատվության պաշտպանություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ջրբաշյան Է․Մ․, Մախչանյան Հ․Մ․, Գրականագիտական բառարան (2-րդ լրաց․ և վերամշ․ հրատ․) (Լույս), Երևան, 1980 — 352 էջ։
Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։
Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։