հուշարձան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [huʃɑɾˈd͡zɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ յուշարձան
վանկեր՝ հու•շար•ձան
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- ճարտարապետական կամ քանդակագործական կոթող ի հիշատակ որևէ դեպքի կամ անձի
- (ճրտրպ․) (շին․) լայն առումով՝ երկրի, ժողավրդի մշակութային ժառանգության մասը կազմող օբյեկտ
Հոմանիշներ
խմբագրել- կոթող
- հուշարձան
- հուշագիրք
- շիրմարձան
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։